Poetyka - środki stylistyczne

Bazyli Bednarz

  • Instrumentacja głoskowa – nagromadzenie samogłosek/spółgłosek – powtarzanie dźwięku C w basie,
  • Aliteracja – powtarzanie sąsiednich wyrazów od tej samej litery – rozpoczynanie mocnej części taktu od tych samych dźwięków,
  • Harmonia dźwiękonaśladowcza – uzyskanie odgłosów z rzeczywistości – zastosowałem tutaj klasyczny czterogłos SATB, najczęściej używany w różnego rodzaju utworach polifonicznych. Ponadto wykorzystane dźwięki tworzą kadencję zwodniczą (z wychyleniem modulacyjnym) – oznacza to, że zostały użyte wszystkie dźwięki gamy, harmonia jest pełna,
  • Paronomazja – gra słów oparta na podobieństwie brzmieniowym – tutaj użyłem imitacji, czyli powtórzenia i modyfikacji jednego schematu rytmiczno-melodycznego przez różne głosy,
  • Figura etymologiczna – zestawienie słów podobnie brzmiących o wspólnym rdzeniu etymologicznym – w basie powtarza się podstawa, tak zwana nuta pedałowa, kolejne akordy są w relacji tercjowej,
  • Fałszywa figura etymologiczna – zestawienie podobnie brzmiących wyrazów o różnym pochodzeniu etymologicznym – również przetrzymana jest nuta pedałowa, jednak akordy nie są już ze sobą w ustalonej stałej relacji, w dodatku „fałszywość” figury sugeruje wysoki dysonujący dźwięk,
  • Echolalia – muzyczne powtórzenie – naśladowanie przez dźwięki echa,
  • Dialektyzmy fonetyczne – gwarowa wymowa – metrum zmienia się na ¾ – bardzo popularne w muzyce ludowej – a melodia układa się po skali góralskiej,
  • Eufonia – konsonansowe brzmienie – harmoniczna, ładna melodia,
  • Kakofonia – dysonansowe brzmienie – nagła zmiana metrum na nietypowe 7/4, wprowadzenie atonalności.